De eerste dag was echt een eerste dag.

Matig geslapen door de ontzettend uitgebreide instructie van de avond ervoor. De tourleader is eigenlijk onderwijzeres. De instructie liet geen detail ongemoeid. Ook een US-ervaring. Vroeg bij het ontbijt. Tassen organiseren. Wat heb ik veel nodig en wat minder. Alles in de aanhanger. Foto van de groep. En dan, eindelijk......

Ook ons materiaal moest nog wennen. Een fietscomputer werkte niet. Na 5km stonden wij al aan de kant met een gebroken ketting. Wennen aan de omgang met het verkeer. We moeten supervriendelijk zijn naar automobilisten die meestal ook vriendelijk voor ons zijn. Op het strand het achterwiel gedipt in de Pacific. Gek ritueel maar iedereen blij. Door buitenwijken van San Francisco naar de Golden Gate brug. Heel veel fietsers daar. Zwaaien naar de agenten van de Bridge Patrol. Ze zwaaiden terug. Door het dure Sausalito waar ze bonnen schrijven voor te snel fietsen. Langzaamaan wordt het minder urbaan. Veel fietspaden waar je wel goed naar moet zoeken. Het werd ook steeds warmer naarmate we het land in gaan. Meer dan dertig graden. Dat is wennen. Net als de route op een snelweg. Rijden op de vluchtstrook. Veel troep en scheuren. Wennen.... Na een klapband door de rotzooi de boel gerepareerd met een dollar biljet. Alleen dollars, daar zijn de banden aan gewend.

We zitten in een prachtige grote hotelkamer. De koffie die voor ons klaarstaat is het US-dieptepunt. Die koffie hier, daar gaan we nooit aan wennen...