Vanochtend waren we zo vroeg met het ontbijt, dat de mevrouw van dienst direct achter de feiten aanliep. De koffie van gisteravond was lauw (en Amerikaans...) en het beleg kon het brood nog niet vinden. Eugene (van ABB) liep voor de zekerheid naar de nabijgelegen MacDonalds om belegde broodjes te scoren. De zin van het vroege opstaan was me gisteren bij de tourrap ontgaan. Misschien iets met de te verwachtte hitte of de lengte van de fietstocht (94 mijl). Bij het inladen van de bagage zag ik mensen met regenjackjes, overschoenen, handschoenen, beenstukken en plastic in de weer. Zoals zo vaak stonden we daar in onze zomerse outfit een beetje de onnozelheid uit te hangen. Tien graden, toch niet heel bijzonder als de zon nog moet opkomen. Wordt vast warmer. Gisteren werd je als het ware gekookt. 'Arctic people, Vikings en het gaat regenen hoor!' kregen we te horen. Tja, als het regent, dan regent het en dan wordt je nat.... Hoofden werden geschud. The Dutch Bus vertrok met vier passagiers. Op weg naar Pueblo. 2 SAG-stops en 1 kleine beklimming van betekenis. Voor de rest licht afdalen. Tot de eerste SAG-stop op38 mijl had de bus een goede versnelling. Een keer werden we door Eugene gewaarschuwd dat we echt achter elkaar moesten rijden, aan de kant van de weg en niet iets van waaierrijden moesten organiseren. Te gevaarlijk over deze oude smalle weg door een kloof langs de Arkansasriver én Amerikaanse automobilisten houden van opschieten en niet van fietsers. Ondertussen leek de bewolking te zakken, de wind (tegen, natuurlijk) toe te nemen en de temperatuur wat te zakken. Na de beklimming viel de groep uiteen. De Dutch Bus zou leeg verder rijden, een omweg nemen door het Royal Gorge Park en de passagiers -ze bevalen ons deze kloof van harte aan - zouden direct naar Pueblo rijden. De omweg betekende een klim van ongeveer 300 meter. We reden zo de wolken in. De nattigheid zat binnen de kortste keren overal. De temperatuur zakte naar 8 graden en de wind zorgde voor een onaangename chillfactor. De belofte was een mooie hangbrug over een mooie kloof. We wilden toch Amerika zien? Stug doorrijden dus. Het toeristencentrum van het Royal Gorge Park bleek koninklijke openingstijden te hanteren. Om 10.00u. open. We waren erg toe aan koffie, toiletbezoek en eerlijk gezegd ook aan een droge, iets warmere plek. Binnen bleek de belofte van een mooie omweg niet uitvoerbaar. We zouden eventueel wel over de hangbrug kunnen met onze fietsen, maar aan de overkant was een hek, op slot.... We probeerden ons de koffie goed te laten smaken. Weer het heuveltje op, ook weer naar beneden..... 9 mijl extra met een verhaal. Dat dan weer wel.

Tot onze verbazing snelden we op Highway 50 nog veel van onze medefietsers voorbij. De verbazing werd nog groter bij de tweede SAG-stop op 64 mijl. Op het parkeerterrein van het Col. Leo Sydney Boston War Memorial zat Bob in het busje voorin. 'Wat doe jij nu hier, ga je niet verder fietsen?' 'Nee, ik niet. En nog meer niet. Kijk maar achterin'. Zaten daar onze Dutch Bus passagiers en Mark. Ik wilde nog iets mompelen over dat dit ABB-busje een soort mini 'home of the brave' was, maar dat leek me tegelijkertijd niet helemaal gepast. Onderweg hadden ze warme kleren gekocht... omdat het bleef regenen hadden ze besloten om zich te laten vervoeren. Land of the Free..... De laatste 30 mijl lieten we in ieder geval niet door de neus boren. Het hield zowaar op met regenen.

In de lobby van het hotel was het druk. Een Texaan met een hoed, leren puntschoenen en een geruit overhemd had in de tijd van Greg LeMond ook een fiets gehad. Een track. Wij dachten aan een baanfiets. Een Trek! Een van de eerste! Aardige vent, baas van Cavender's Boot City. Had net een manager van een filiaal in Pueblo moeten ontslaan en nu moest hij nog een dag langer in het hotel verblijven. Omdat we zo'n monstertocht aan het ondernemen waren kregen we baseballpet. ZIt goed! Ik werd door Bryon ook nog voorzien van een t-shirt met een verhaal. Gaat over jeuk en krabben en een visrestaurant in Anacortes, Washington. En iets wat je niet krijgt in dat restaurant.

Morgen rustdag.