Op de gebruikelijke tijd opstaan, ontbijten, spullen in de aanhanger en vertrekken. Vochtig, 19 graden nog maar en er hing regen in de lucht. De 105 mijl naar Marysville zouden we niet geheel droog bereiken. Onweersbuien........ schuil in een kerk! Al onze Amerikaanse fietsgenoten hadden ons tevens gewaarschuwd voor de slechte wegen in Ohio, vooral voor 'putholes'. Eerst maar eens fietsen en zelf kijken.

Voornamelijk vlak, groen, af en toe een dorpje, welvarend uitziende huizen, wind mee, donkere wolken, maar droog. Een soort Flevoplolder, maar langer bewoond. Oude stenen huizen werden afgewisseld door moderne grijze houten huizen. Hier en daar een grote maissilo. Ik had voldoende aan mijn 10 versnellingen en Ton begon langzaam zijn benen weer terug te krijgen. Fietsersjargon voor 'het gaat eigenlijk best goed en hij fietst weer lekker'. De eerste SAG-stop was gepland op 41 mijl. Dat werden een paar mijl meer, omdat wegwerkers de euvele moed hadden om een brug -over een klein stroompje- weg te halen. Omrijden dus. En dat betekent: eerst wachten totdat de omleidingsroute is vastgesteld en de pijlen op de weg zijn gezet. Juist in de omleiding slaagde Ton er in om zijn 14-de lekke band te krijgen. Pas 14..... het wordt bijna onhaalbaar om de 20 'flats' te halen....... We arriveerden als laatsten bij de stop. Nieuw voor ons. Nu werd merkbaar wat er dan kan gebeuren: geen bananen, weinig brood, geen koekjes en de appels moesten ergens uit het busje gehaald worden. Voortaan maar wat minder gulzig zijn of was het toeval?

Binnen afzienbare tijd was de tweede SAG-stop gepland (op 74 mijl), dus we maakten ons er niet druk over. Even voorbij Gettysburg wederom een omleiding. Het wegdek op de brug over een snelweg werd vervangen.... Gelukkig kon op de Wahoo worden uitgezoomd en konden we zelf een andere route vinden. Samen met Lynn en Ira wachtten we geduldig bij een spoorovergang. Een enorm lange vrachttrein; eentje van die lengte zou in Nederland voor files zorgen, maar hier werden we zelfs niet achterop gereden door onze groepsgenoten. Reden we verkeerd? Langs mais-en sojavelden bereikten we de oorspronkelijke route. Leve de Wahoo! Het platteland werd heuvelachtiger. De weg vochtiger en even later viel een lichte regen. De wind bleef gunstig. Het busje met de aanhanger reed ons ongeveer 2 mijl voor de tweede SAG-stop voorbij. Gunstig vooruitzicht. Op de afgesproken plek (links, bij een kerk) was echter niets te zien. Dan is er verderop vast nog een kerk........ het bleek met een lege maag nog een heel eind naar Marysville. Met nog 10 mijl te gaan kreeg ik van Ton gelukkig een appel. Hij had weer echte benen. Het bibberige gevoel van een naderende hongerklop kon ik daarmee onderdrukken en af en toe ook nog een stukje op kop rijden. Phhhhh.

Coffeeshop, soep, salade, koffie en leuke mensen in Marysville.

Inmiddels is het avond. Een flinke hoosbui met veel wind hebben we al gehad. Nu zijn mensen van de ABB-staf de route van morgen aan het verkennen. Overstromingen, omleidingen? We zullen de route voor morgen bij het ontbijt vernemen. De route naar het ontbijt is een lange rechte gang.... de koffie staat rechts. Dat hebben wij al verkend.