Weer een grens over
We begonnen vandaag aan de laatste dag van een pittig blok vijf dagen waarin we 750 km moesten overbruggen. Dat is best stevig, 150 km per dag. Het weer was geweldig, halfbewolkt en wind van opzij. De weg was fantastisch. Onderweg nog de nodige Amish in hun koetsen gezien bij wijze van afscheid van Ohio. Steeds meer bomen waren er te zien en uiteindelijk wijngaarden.
Vlak voor de grens met Pennsylvania moesten-en-zouden we stoppen om rootbeer te drinken bij de stand van Richardson's. Dat werd een feest. Hans en ik waren er precies toen de kraam open ging. Het hele team wilde wel op de foto. Even later stonden er al rijen om deze lekkernij te bemachtigen. Voor ons werd speciaal sterkere koffie gezet. Daar floating rootbeer, wortelbier (limonade) met een dot ijs er op. Lekker. Mensen stoppen in grote getale omdat ze graag iets willen consumeren dat nog net is als vroeger. Amerikanendoen niets liever dan consumeren. Voor een kwartje klinkt ook de muziek van lang geleden. De eigenaresse fietst zelf ook sinds een paar jaar. Er is een wereld voor haar open gegaan. Ze ontdekte dat er meer dames bestaan zoals zij: dames die het niet erg vinden om te transpireren, die zich niet voortdurend bekommeren om hun kapsel en die geen overgewicht hebben. Mary is een prachtige, goed verzorgde, dame van 65+ die haar zaak wil verkopen ook dit soort tochten wil gaan doen.
Erie was onze bestemming vandaag. Deze stad ligt aan het Erie-meer, een van de grote meren in het grensgebied met Canada. Onderweg naar Erie voel je, als het ware, het water komen. De vegetatie verandert. Er rollen trailers voorbij met boten er op. Het geluid van meeuwen hoorden we weer voor het eerst sinds Californië. In de middag ben ik nog even naar het gebied van Presque Isle gefietst. Een gebied met kleine duinen en mooie zandstranden. Het meer is eindeloos groot. Het voelt echt als zee. Zoete zee.
We hebben de was weer gedaan en de fietsen in orde gemaakt. Morgen is onze laatste rustdag gaan we met een klein groepje naar de Niagara watervallen. Hier mogen we de Canadese grens niet over want we komen dan de US niet meer in. We hebben namelijk een eenmalig visum. Geeft niet, we hebben genoeg grenzen genomen....
Reacties
Reacties
Hallo mannen ik heb ook jullie co to co gereden in 2014 hebben laatst een bijeenkomst gehad met de andere 3 en toen heeft frans ons gewezen op jullie reis verhalen komt nu allemaal weer heel herkenbaar terug geniet van de laatste ritten en succes henk ook gr aan steve en miscelle gr uit terheijden
Ik was een weekje achter maar het blijft genieten van jullie verhalen .
Nog een weekje en dan met de camper op pad Hans zonder fietsen en de benen omhoog...
Dag Ton en natuurlijk ook Hans hoewel ik je niet ken .....Wat een prachtige verhalen en wat een prachtige foto's. En vooral prachtige ervaringen. Soms heel herkenbaar, soms weer helemaal nieuw. Heerlijk meegenieten met jullie avonturen vanaf de bank met de laptop op schoot. Wat een uitdaging!! Jullie zijn nu echt aan het aftellen, maar geniet nog heel erg van de laatste dagen, de mooie omgeving, de mooie en bijzondere ontmoetingen en hopelijk geen lekke banden meer!! Succes en tot over een paar weken voor een Biertje.
Ben op vakantie en lees met veel plezier jullie blog. Succes en geniet nog van de laatste km. Groet Martin
De laatste loodjes kunnen bij jullie niet de zwaarste zijn. Jullie hebben al zo lang geoefend ..... . Ik hoop dat het heel plezierige miles worden. Is er 'n wielrennersterm voor zoiets als "sterkte" bij deze laatste "ruck". En ook 'n zegegevoel natuurlijk.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}