Niet alle dagen zijn hetzelfde...... we ontbijten, we fietsen, we douchen, we eten, we slapen en eigenlijk altijd in een vast ritme.... 5.30u. wakker worden, 06.00u. ontbijt, 06.45u. vertrek, fietsen, SAG-stop, fietsen, SAG-stop, fietsen (onderweg ergens aan een goede bak koffie zien te komen), vroeg in de middag aan de salade en/of sandwich, 17.45u. routerap, 18.00u. restaurantbezoek, 21.00u. voorbereiding voor de nacht en voor 21.30u. gaat het licht uit.

Dat het vandaag anders zou gaan kondigde zich gisteren eigenlijk al aan. De routerap nam meer tijd in beslag vanwege mededelingen over hoe de laatste dag (voor ons: de dag van vertrek uit Portsmouth) er uit zou zien. Voor ons betekent het dat we op 26 juli 's morgens om 07.00u. naar het vliegveld worden gebracht en op de dag van aankomst in Portsmouth de gedemonteerde fietsen in de fietskoffers gaan doen.

Ook vandaag komen er weer mededelingen over het naderende einde van onze fietstocht. De routeraps worden langer..... die van gisteren werd ook weer gevuld met allerlei 'verkeerswaarschuwingen', maar zat ook vol met aanwijzingen met welke lekkernij waar te verkrijgen was, rootbeer, frozen custard en natuurlijk ijs. Bij een bepaalde zaak was het raadzaam slechts een kinderijsje te bestellen! De openlijk uitgesproken eerste 'eetwaarschuwing'! Die zijn er overigens genoeg. Maar dan te lezen.... dat koffie heet kan zijn, dat het eten van niet verhitte dingen voor darmproblemen kan zorgen, dat 2000 calorieën voor een dagelijks dieet voldoende is, dat alcohol de zwangerschap kan beïnvloeden.....

Eet niet te veel ijs... mooiere waarschuwingen voor volwassenen bestaan er niet, volgens mij.

De Comfort Inn kon (naast een goede wifi-verbinding) ook niet voor een ontbijt zorgen dat in ons vertrouwde schema paste. Half zeven ontbijt, half acht weg, 94 mijl op het programma, van Hamburg naar Canandaigua, glooiend met hier en daar een stevige klim en vooral oostwaarts. Na een paar honderd meter begonnen er allerlei geluiden uit de fiets van Ton te komen. Crank, versnelling, wiel? Die geluiden werden niet minder. Hoe meer kracht, des te meer herrie. Iedereen van onze groep die we voorbij fietsten maakte er opmerkingen over. Het hielp echter niet om 'stiller' te fietsen. Gene heeft voor de eerste SAG-stop geprobeerd om de oorzaak te vinden. Een raadsel. Aan van alles draaien en opnieuw afstellen mocht ook niet baten. 15 kilometer verder, bij de eerste SAG-stop, kwam dezelfde Gene op het lumineuze idee om een ander achterwiel te monteren. En dat hielp. Ton kon weer opgelucht en geluidloos verder met een ABB-reservewiel. Tegelijkertijd werd een afspraak gemaakt voor een bezoek aan een bikeshop in Canadaigua. Bij de tweede SAG-stop ontkwamen we niet aan een bezoek aan Tom Wahl's Rootbeer Stand. Naast de limonade was er nog veel meer verkrijgbaar....

De temperatuur voor de laatste 27 mijl liep langzaam op naar 40 graden. De rootbeer werd razendsnel omgezet in transpiratie..... We hebben de aanbevelingen voor frozen custard en ijs niet opgevolgd. Zoals Nederlanders doen (hard fietsen en dan koffie drinken)... alleen langs het meer vlakbij het hotel was in wel vier verschillende gelegenheden geen koffie verkrijgbaar. IJs, alcohol. Dat wel.

Inmiddels is Ton terug van de bikeshop. Het reservewiel kan weer terug. Zijn eigen wiel is ontdaan van allerlei troep in de achteras. Onder andere veroorzaakt door nattigheid... waarschijnlijk ook nog door ijs en sneeuw opgedaan bij het oversteken van de Emigrantpas.

Zo zie je maar. Geen dag is hetzelfde en.... wees voorzichtig met ijs!