Vanmorgen is iedereen met veel plezier op de fiets gestapt. Leuk om te merken dat iedereen het zo naar de zin heeft, dat niemand buiten de groep valt, dat de stemming goed blijft en vooral dat iedereen ook na 3600 mijl lachend vertrekt. Op naar Brattleboro, een 79 mijl lange etappe met twee klimmen. Een van 8 mijl en een van 3 mijl. Bij de afdalingen moesten we voorzichtig zijn en bij het klimmen moesten we vooral rechts blijven en auto's laten passeren. Ook het wegdek zou zich niet lenen voor waaghalzerij en een foutje was zo gemaakt.....Amerikanen zeggen bij het vertrek in plaats van 'veel plezier', 'be safe' en 'take care'. Ik had mijn vrouw al beloofd om heelhuids weer naar huis te komen en beschouw dit maar als een mooie aanmoediging.

New York State uit en de staat Vermont in, de Green Mountain State. Het eerste stuk ging zoals gewoonlijk omhoog en omlaag. Nooit steil. Iedereen lijkt 'de stal te ruiken'; bij de eerste SAG-stop arriveerde iedereen vlot na elkaar. Of zou het aan het weer gelegen hebben - bewolkt en 19 graden - dat iedereen bijna gelijktijdig de druiven, appels en bananen en brownies 'attaqueerden'?

Het was als rijden in het Duitse Taunusgebergte en we de grote en de kleine Feldberg voor de kiezen hadden. Erg mooi. Veel bossen en af en toe mooie vergezichten. Ik moet zeggen: de Duitse wegen zijn beter. Hier is het af en toe slalommen om de kuilen en scheuren heen. De klimmen gingen zeer geleidelijk en slechts af en toe wilde de hellingmeter naar de 9 of 10 % gaan. Blijven zitten, de tijd nemen, de ogen goed de kost geven en rustig naar boven rijden. De afdalingen waren andere koek. Het wegdek, zeker op de 'shoulders', is niet op fietsers berekend. Het is vanwege de troep, de kuilen, het gravel en de steeds wisselende breedte gevaarlijker daar te rijden dan op de weg. Beter om daar voorte kiezen en de auto'sdaar waar het kan te laten passeren. Je bent snel beneden, maar van de omgeving zie je niets. Jammer, maar belofte maakt schuld.

Brattleboro bleek een klein, maar druk stadje met zelfs iets van een centrum, met winkeltjes, terrasjes en rondwandelende en fietsende mensen. Om ons Nederlanderschap eer aan te doen moesten we zoals gewoonlijk aan de koffie en iets te knagen.... Het voordeel van ergens in fietskledij aankomen is dat we altijd aanspraak hebben. Zie de foto's. Ira en Lynn schoven ook aan. Prima dag dus. En safe!